1. HOŁOBUTÓW
Jakop konuşurken, sesi titriyor ve garip bir nitelik taşiyordu. Ben de, bunu en uygun şekilde nasil tarif edebilecegimi uzun uzun düşündüm. Belki bana burada bir varsayim yardim edebilirdi, bu ses, malum oldugu üzere orada bulunan iki ses telinin oluşumunu sagladigi girtlagi yerine, sanki karnindan çikiyordu. Bütün yüzsüzlügümü takinarak ona "Jakob, bana şunu söyleyebilir misin? Yani bu izlenimden kendimi kurtaramiyorum, sesin alişilmişin dişinda bogazindan degil de, sanki midenden çikiyor, çok garip" diye sordum.
"Bu dogru olabilir" diye cevap verince, bu soru ile haddimi ne kadar aştigim düşünülürse de sesinde kizginliktan bir iz yoktu, aslinda buna hakki da vardi.
"1942 yilinda, ben on bir yaşindayken, Naziler annemi öldürdüler. Ilk önce kurşuna dizilmesini izlemeye zorladilar, ateş ettiler. Bir anda, ya tiksintiden ya da belki bir kurşun sayesinde vurulma korkusundan, annemin kani ile sulanmiş kirmizi topraga düştüm. Oysaki, az sonra farketmek zorunda kaldigim gibi kurşun bana hiç isabet edmemişti. O halde başka bir nedenden yere yikilmiştim, ya annem gibi genç bir kadini komik bir kolaylik ve ölçüsüz bir neşeyle öldüren kizgin üniformalilara karşi hissettigim sonsuz tiksintiden, ya da korkakligimin bana hâkim olmasindan. Her halde o anda bogazima bir şey dügümlendi ve o zamandan beri bu sikintili duygudan asla kurtulamadim."